I don't trust doctors, because they don't saved my parents

Música

- W szafce po prawej w tej łazience w moim pokoju. Tylko nie zwracaj uwagi na bałagan.
- Okej.
Leżę spokojnie, a Sanchez po chwili wraca.
- To ma być bałagan ? Ty nam do pięt nie dorastasz ! Widziałaś co u nas w szatni jest.

- Widziałam i boję się o was i żeby nie wiem co się działo, nie chcę zamieszkać z żadnym z was, choćby miało od tego zależeć całe moje życie.
- Wow. Urzekła mnie twoja historia. Wyłączyłem się w połowie. - Oznajmia.
- Wredny jesteś, wiesz ?
- Jestem tego w pełni świadomy. Teraz wiesz jak to jest, kiedy ktoś traktuje Cię jak idiotę.
- Ja nie traktuję cię jak idiotę. Co najwyżej kretyna, ale nie idiotę.
- Znowu zaczynasz ? - Mówi uśmiechając się/
- Oj no, sory ! Ale ja inaczej nie umiem. Muszę wkurzać ludzi. To moje hobby. A, że ty miałeś pecha i wylądowałeś w moim domu, a co najgorsze w moim łóżku, no to nie moja wina.
- Po pierwsze też mogę zacząć cię denerwować, a tego byśmy nie chcieli, a po drugie to y mi się wpakowałaś do łóżka, a nie ja tobie.
- Czepiasz się szczegółów.
- Nieprawda !
- Prawda !
- Jesteś pewna ? - Pyta po czym zaczyna mnie łaskotać.
- Dobra, nie jestem tego taka pewna. Wydaje mi się, że jednak ty masz racje z tym łóżkiem. Ej no ! Przestań już, bo zaraz popłaczę się ze śmiechu.
- Płacz Maleństwo, płacz. - Odpowiada po czym wybucha śmiechem.
- Kocham cię, wiesz ? - Pytam.
- Naprawdę ?
- Tak, ale wiesz.. tak jak przyjaciela. Tak jak Cesca. - Wyjaśniam.

- A myślałam, że może jednak się do mnie przekonałaś.
- To jeszcze za wcześnie.
- Jak uważasz..
- To.. dasz mi te lekarstwa ?
- Y.. tak, jasne. Moment.. - Mówi i zaczyna szukać czegoś, co mogłoby mi pomóc. - Mam ! To powinno zadziałać.

~.~Pół godziny później~.~

- I co ?
- Nic, to w ogóle nie działam. Powinnam się czuć lepiej, a czuję się jeszcze gorzej.
- Zaraz wracam. - Oznajmia Sanchez i wychodzi na korytarz. Wraca dość szybko.
- Po co wyszedłeś ?
- Musiałem gdzieś zadzwonić.
Zaczynamy rozmawiać o następnym sezonie.
- Macie świetne stroje. - Stwierdzam.
- Tak, wiem. Mi też się podobają.
- Cieszysz się, że Neymar będzie grał w Barcelonie ?
- No jasne, że tak ! Tylko boję się, że teraz już w ogóle nie będę grał. No, bo wiesz.. Messi, Neymar i pewnie David, Pedro lub Crisitan.. a może nawet i Cesc. Dla mnie już nie będzie miejsca.
- Naprawdę tak uważasz ?
- Tak.
- Otóż nie ! Jesteś naprawdę dobrym piłkarzem i uważam, że w następnym sezonie będziesz występować dużo częściej niż w tym. Przecież David i Cristian myślą o odejściu, a Pedro nie jest u szczytu swojej kariery. A Cesc jest pomocnikiem. Napastnikiem staje się tylko wtedy, gdy nie ma Leo. A wiesz, że Leo chce grać w każdym meczu, więc uważam, iż nie masz się o co martwić.
- Skoro ty tak myślisz, to na pewno tak jest.
- Oczywiście, że tak jest. Wiesz.. po prostu masz gorsze dni.
- Co chcesz przez to powiedzieć ?
- Że jeszcze jakieś dwa miesiące temu, kiedy oglądałam mecze przed telewizorem, a nie siedząc obok trenera, kiedy wychodziłeś na murawę reagowałam mniej więcej w ten sposób: " Nie daj Boże, Alexis wchodzi. Boże, proszę, niech on tylko żadnej akcji nie zepsuje, bo własnoręcznie go dorwę i uduszę. Boże, miej go w swojej opiece."
- Osz ty ! Wiem, że to nie jest mój najlepszy sezon w karierze, no ale nie przesadzajmy.
- Ja wcale nie przesadzam.. - Odpowiadam z poważną miną.
- Serio grałem aż tak źle ?
- Tak. I to bardzo źle. zwłaszcza na początku sezonu.
- Ale teraz gram lepiej ?
- Tak, tak. Grasz lepiej ! - Pocieszam go. - Gdzie dzwoniłeś ? - Zmieniam temat, żeby go jeszcze bardziej nie dołować.
- Do lekarza.
- Po co ?
- Bo jesteś chora, a lekarstwa nie działają.
- Alexis, brzuch mnie boli..
- Może zjadłaś coś, co ci zaszkodziło ?
- Nic dzisiaj nie jadłam.
- No to może najzwyczajniej w świecie jesteś głodna ?
- Nie.. to nie to. Muszę do łazienki ! - Informuję go wybiegając z pokoju. Spędzam tam około 20 minut, jak mniemam.
- Daj mi opakowanie tych tabletek, które mi kazałeś połknąć.
Alexis podaje mi opakowanie. Wyjmuję ulotkę i uważnie ją czytam.
- Boże, idioto ! To jest środek na przeczyszczenie. - Oznajmiam wściekła.
- Teraz przynajmniej wiemy dlaczego nie zadziałało.
- Oj, zadziałało. I to ze znakomitym efektem ! Tylko trochę nie w tą stronę poszło, ale mniejsza z tym, nie ?
- Val, ja cię serio przepraszam.
- Masz pecha w życiu chłopie.
- Wiem.. mama mi to cały czas powtarza.
- Twoja mama musi być bardzo mądrą kobietą.
- Ej, to nie fair, bo ja nie mam nic na ciebie ! Ty jesteś idealna !
- Takie życie. Jak to mówią.. raz na wozie, raz w radiowozie. - Odpowiadam po czym parskam śmiechem.
- Chciałbym poznać twoich rodziców. Muszą być bardzo fajni. Taką córkę mieć, pozazdrościć.
- Tak.. byli bardzo fajni.
- Jak to byli ?
- Nie żyją.. - W momencie wypowiedzenia tych słów uderza mnie fala wspomnień. Ten pechowy wieczór. Dlaczego akurat ta ciężarówka musiała w nas wjechać ? Dlaczego ten kierowca akurat w tamtym momencie stracił panowanie nad autem ? Dlaczego akurat ja przeżyłam, a oni musieli umrzeć ? Przecież mogło być odwrotnie. Jest tyle pytań, na które być może nigdy nie znajdę odpowiedzi.
- Przepraszam.. nie chciałem.. nie wiedziałem.
- Nie szkodzi. Wiesz, nie lubię o tym wspominać, dlatego nic ci nie powiedziałam.
- Rozumiem, to naturalne. A kto się tobą opiekował po ich śmierci ?
- Mój brat, Iker.
- Casillas to twój brat ? Nie wyglądasz jak jego siostra..
- Może dlatego, że nie jestem jego siostrą ? Myślisz, że na całym świecie jest tylko jeden Iker ?
- No nie, ale wiesz.. dobrze, że nie jesteś jego siostrą, wtedy pewnie byłabyś Madridistką.
- Nie, nigdy ! - Zaprzeczam szybko. - Moje serce zawsze będzie należeć do Barcy. A i taki
PS..  Iker nie ma siostry. On ma brata.. - Dodaję.
- Gadasz ? Nie, jestem pewien, że on ma siostrę. W dodatku młodszą. Ma na imię Carlotta !
- Kretynie, chyba Ci się fakty pomieszały. Iker ma brata, a Cesc ma młodszą siostrę Carlottę.
- A no może i tak. Pomyliło mi się..
- Zauważyłam. Blondyn. - Podsumowuję.
- A chciałabyś poznać Ikera ?
- Przecie go znam. To mój brat. Znaczy.. nie..
- I kto tu jest blondynem ?
- Nadal ty ! I owszem. Chciałabym go poznać. A dlaczego pytasz ?
- Moglibyśmy kiedyś zorganizować jakieś fajne przyjęcie i zaprosić ich wszystkich.
- Nie mam nic przeciwko. - Naszą rozmowę przerywa dzwonek do drzwi. Alexis bez słowa zbiega na dół i zaprasza gościa do środka. Po chwili wraca z mężczyzną po 40-stce u boku.
- Oto ona ! - Mówi wskazując na mnie. - Wydaje mi się, że trochę się przeziębiła.
Doktor uśmiecha się przyjaźnie. Próbuję odwzajemnić uśmiech, ale wychodzi z tego tylko grymas.
Nie ufam lekarzom, po tym jak nie uratowali moich rodziców.

***

- No to wszystko jasne. Masz chore oskrzela, a jeśli będziesz wychodzić z tego łóżka, to może się to przeobrazić w zapalenie płuc. Na szczęście koniec sezonu, więc żadnych meczów. Już dałem Alexisowi listę leków, które ma kupić. I na przyszłość.. nigdy nie bierz żadnych tabletek od niego, bo on nie czyta ulotek, tylko patrzy na opakowanie. Właśnie dlatego dostałaś środek na przeczyszczenie.
- Okey, dziękuję panu bardzo. Na pewno zastosuję się do pańskich poleceń. Do widzenia.
- Do widzenia.
Sanchez odprowadza lekarza do drzwi i wraca do mnie.

- Zabiję cię ! - Mówię wybuchając śmiechem .
- Tak, tak. Jasne. Wiesz, że jest już po 16 ?
- Serio ? Patrz, a ja bez śniadanka.. Zaraz nie wytrzymam z głodu.
-Zrobię ci coś do jedzenia.
- Nie. No bo po co się będziesz męczył ? - Pytam zakłopotana.
- No, ale przecież powiedziałaś, że zaraz z głodu nie wytrzymasz.
- Co ? Ja ? Gdzie ? Kiedy ? Nie pamiętam. Wytrzymam, wytrzymam. Nie martw się. Nie jestem głodna. Dam sobie radę. - Kontynuuję z coraz większym zakłopotaniem.
Wzdrygam się na samą myśl o tym, że on mógłby dotknąć moich garnków. Przecież on by mi kuchnie w powietrze wysadził, a na to nie pozwolę.
- Okeej.. - Odpowiada zdziwiony Chilijczyk.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Jezu, jestem na siebie tak wściekła, że musieliście tak długo czekać na ten rozdział. Naprawdę bardzo was przepraszam ! Ale wiecie.. szkoła. Ja jeszcze jestem w nowej i trochę ciężko było. Teraz już raczej wszystkie rozdziały będą się pojawiały regularnie.
Kolejny w niedzielę (22,09.2013)  warunek to 5 komentarzy  ^^
No to do następnego !  ♥
Pozdrawiam,
Mag.  ♥

PS  http://ask.fm/Culesowa <- tu możecie pytać o mnie, o bloga i ogólnie o wszystko   ♥